Zgoda na jazdę z kierowcą będącym pod wpływem alkoholu jest równoznaczna z przyczynieniem się do powstania szkody i to w stopniu znacznym.

Zgoda na jazdę z kierowcą będącym pod wpływem alkoholu jest równoznaczna z przyczynieniem się do powstania szkody i to w stopniu znacznym.
W dniu 28 lipca 2003 roku D.B. uległ wypadkowi samochodowemu, którego sprawcą był kierowca (J.B.) znajdujący się pod wpływem alkoholu. Przed feralnym wypadkiem D.B. wraz z J.B. oraz innymi osobami spożywali wspólnie alkohol. Pojazd kierowany przez J.B. nie był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem OC. W wyniku wypadku D.B. doznał licznych obrażeń w tym: otwartego złamania z ubytkiem kości przedramienia, zwichnięcia w stawie łokciowym oraz rany tłuczonej głowy. Proces leczenia poszkodowanego był powikłany i konieczna była kilkukrotna hospitalizacja. Sąd Okręgowy w O. skazał J.B. na karę dwóch lat pozbawienia wolności.
Mając powyższe na uwadze Fundusz przyznał poszkodowanemu kwotę 30 tys. zł z tytułu zadośćuczynienia, lecz wypłacił mu kwotę tylko 15 tyś zł w wyniku uwzględnienia 50% przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody. Sąd Okręgowy orzekł, iż poszkodowanemu należało się zadośćuczynienie w kwocie 140 tyś zł, lecz również przyjął 50% przyczynienia się powoda. Od wyroku Sądu Okręgowego obie strony złożyły apelację. Sąd Apelacyjny w Warszawie podzielił ustalenia Sądu Okręgowego i przyjął je za własne, lecz na nowo ustalił kwotę zadośćuczynienia na kwotę 100 tyś zł, gdyż takiej domagał się powód w pozwie. SA również orzekł o 50% przyczynieniu się powoda. Od wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną złożyły obie strony.
Sąd Najwyższy nie znalazł podstaw do zmniejszenia procentowego przyczynienia się pozwanego w powstałej szkodzie, a tym samym utrzymał w mocy rozstrzygnięcia zapadłe w niniejszej sprawie.
Jak możemy przeczytać w uzasadnieniu wyroku: „W orzecznictwie Sądu Najwyższego nie ma wątpliwości, że zgoda na jazdę samochodem z kierującym, który jest w stanie nietrzeźwości, jest równoznaczna z przyczynieniem się do powstania szkody w stopniu znacznym (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1985 r., IV CR 412/85, OSPiKA 1986, nr 4, poz. 87, z dnia 6 czerwca 1997 r., II CKN 213/97, OSNC 1998, nr 1, poz. 5, i z dnia 29 października 2008 r., IV CSK 243/08, niepubl.). W sprawie, w której złożono skargę kasacyjną, postępowanie poszkodowanego cechuje ponadto bardzo wysoki stopień naganności, ponieważ nie tylko nie podjął on działań w celu zapobiegnięcia prowadzeniu pojazdu przez kierującego znajdującego się w stanie znacznej nietrzeźwości, lecz po uprzednim wspólnym spożywaniu alkoholu -zgodził się na wspólną jazdę, stwarzając w ten sposób dla siebie bardzo istotne niebezpieczeństwo. Okolicznością obciążającą powoda była również świadomość skutków, jakie niesie za sobą prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, związana z tym, że powód kilka dni przed wypadkiem stanowiącym podstawę sporu, będąc pod wpływem alkoholu, spowodował inny wypadek komunikacyjny, w którym odniósł obrażenia. W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że ustalenie zadośćuczynienia przy uwzględnieniu jego 50% obniżenia w związku z przyczynieniem się powoda do powstania szkody nastąpiło z naruszeniem dyrektyw wynikających z art. 362 k.c.”
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 marca 2017 roku o sygn. akt I CSK 213/16
https://www.youtube.com/channel/UCpaZQTkYFBdgZXyqSCAN7VQ

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *